Verbondenheid en essentie

In de afgelopen zeven weken heb ik op vijf verschillende vakantiebeurzen gestaan in Nederland en België.  Daar heb ik veel mensen gesproken die interesse hadden om een keer op reis naar de relatief onbekende Spaanse regio Extremadura te gaan. Ook sprak ik mensen die er al geweest waren. Op een enkeling na die er een keer in de zomer was geweest en het te heet vond, vertelden ze veelal hetzelfde verhaal. Deze regio en haar inwoners lieten hen niet onberoerd en raakten hen in positieve zin. Of het nou de rust, de ruimte, het verlaten landschap, de cultuur, de vogels of de lokale mensen waren, dat konden ze niet precies zeggen. In een maatschappij waarin vrijwel alles gespecificeerd wordt en efficiëntie tot kunst is verheven zoals wij dat vaak ervaren, is weinig ruimte voor verbondenheid en essentie. En dat zijn misschien de woorden waar de mensen naar op zoek waren toen ze het over Extremadura hadden.

Met mijn reisorganisatie breng ik graag mensen in contact met lokale gidsen. Juist om verbondenheid te creëren. Tijdens de vele gesprekken op de beurzen kwam ik erachter dat ik door mijn huidige werkwijze een grote groep reizigers naar Extremadura deze optie niet kon bieden. Veel mensen reizen namelijk op de bonnefooi met hun camper (en fietsen) naar Extremadura. Inmiddels heb ik mijn werkwijze ook op deze doelgroep afgestemd en kunnen ook zij lokale gidsen inschakelen.

Een betere leerschool dan de directe contacten met zo veel mensen tijdens een beurs is er niet.